Podatniczka będzie dojeżdżać pociągiem do zakładu pracy znajdującego się w innej miejscowości niż miejscowość jej zamieszkania. Poniesione z tego tytułu wydatki udokumentuje imiennymi biletami okresowymi. Czy w zeznaniu będzie mogła jako koszty uzyskania przychodów przyjąć wydatki faktycznie poniesione na dojazdy?
Odpowiedź
| Podatniczka może w zeznaniu przyjąć jako koszty uzyskania przychodów wydatki faktycznie poniesione na dojazdy do zakładu pracy, udokumentowane imiennymi biletami okresowymi.
|
Z uzasadnienia
"Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3.000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2) nie mogą przekroczyć łącznie 4.500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3.600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4) nie mogą przekroczyć łącznie 5.400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Z powyższego wynika, że art. 22 ust. 2 ww. ustawy, jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 22 ust. 1 tej ustawy. Wyłącza on jego zastosowanie poprzez ograniczenie wysokości kosztów uzyskania przychodów m.in. ze stosunku pracy, do ściśle określonej wartości, nie pozwalając tym samym na uznanie za koszty uzyskania przychodów z powyższego tytułu wszelkich kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 23.
Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy, zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 22 ust. 2 ustawy, określone zostały więc w kwocie zryczałtowanej, wysokość której uzależniono od tego, czy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego lub więcej stosunków pracy oraz od tego, czy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Wyjątek od tej zasady zawarty został w art. 22 ust. 11 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.
Jednakże, w myśl art. 22 ust. 13 ww. ustawy:
Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.
Wykładnia gramatyczna art. 22 ust. 11 ustawy, wskazuje, że koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:
- wydatki dotyczą dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w tym przepisie,
- zostały faktycznie poniesione przez podatnika i są wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,
- zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.
Użyty przez ustawodawcę zwrot »wyłącznie« jest jednoznaczny i zobowiązuje do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych imiennymi biletami okresowymi, tj. biletami, które w swej treści określają osobę uprawnioną do korzystania z niego i uprawniają do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.
Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że zamierza Pani dojeżdżać do pracy transportem kolejowym. Podróż będzie się odbywać między Pani miejscowością zamieszkania a miejscem pracy. W celu dojazdów do pracy zamierza Pani kupić imienną (...), która jest biletem wystawionym na pewien okres czasu. Koszty zakupu biletów będą wyższe od przysługujących Pani ustawowo kosztów zryczałtowanych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie otrzyma Pani od pracodawcy zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy.
Biorąc pod uwagę powyższe będzie miała Pani prawo, do odliczenia od przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym wydatków na dojazd do zakładu pracy środkami transportu kolejowego, na podstawie art. 22 ust. 11 ww. ustawy, w rocznym rozliczeniu podatku w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych imiennymi biletami okresowymi (...)".
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 kwietnia 2023 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.107.2023.2.MKA)
