Zakładowy plan kont powinien ustalać wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej.
Poszczególne symbole i nazwy kont syntetycznych należy dostosować do wymagań określonych przepisami prawa bilansowego. Należy w szczególności uwzględnić:
1) nazwy kategorii ekonomicznych i finansowych, przykładowo takie jak: środki trwałe w budowie, aktualizacja wartości należności, trwała utrata wartości aktywów, rozliczenia międzyokresowe przychodów czy też inwestycje,
2) przyjęte przez jednostkę - spośród określonych do wyboru - metody ewidencji oraz wyceny aktywów, zwłaszcza środków trwałych oraz zapasów towarów, materiałów i produktów - w tym usług objętych długotrwałymi umowami,
3) przyjęty do stosowania rachunek kosztów, spośród możliwych do wyboru: tylko według rodzajów, albo tylko według funkcji, względnie według rodzajów i równocześnie według funkcji,
4) zróżnicowanie rodzajowe prowadzonej przez jednostkę działalności podstawowej (handlowej, produkcyjnej, budowlanej, usługowej, rolnej lub innego rodzaju), przyjętą organizację wewnętrzną i związaną z tym potrzebą ustalania dla wyodrębnionych rodzajów, typów i odmian działalności oraz placówek gospodarczych wyniku finansowego (zysku, straty) ze sprzedaży towarów i produktów,
5) wydzielone organizacyjnie i księgowo zakłady (oddziały) prowadzone jako tzw. jednostki samobilansujące wchodzące w skład jednostki statutowej.
Należy dodać, iż przepisy ustawy o rachunkowości w celu ujednolicenia zasad grupowania operacji gospodarczych i ograniczenia nakładu pracy związanego z ustaleniem zakładowych planów kont dopuszczają stosowanie wzorcowych planów kont.
Jednostki, które zdecydują się na stosowanie rozwiązań przyjętych we wzorcowych planach kont, informację tę zamieszczają w zarządzeniu (uchwale) w sprawie zasad rachunkowości, podając autora i wydawnictwo tego wzorcowego planu kont.
