Podatnik PIT prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów kupił telewizor za kwotę 9.999 zł netto. Wykupił też dodatkową gwarancję na ten sprzęt za 1.200 zł. Czy wydatek z tytułu gwarancji zwiększy wartość początkową środka trwałego, czy też można go zaliczyć bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów?
Wydatek poniesiony na dodatkową gwarancję nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.
Nabyty składnik majątku jest uznawany za środek trwały w sytuacji określonej w art. 22a ust. 1 updof. Stosownie do tego przepisu rzeczowy składnik majątku stanowi środek trwały, jeżeli został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, a jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, został przeznaczony do wykorzystywania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, stanowi własność lub współwłasność podatnika oraz jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.
Składnik majątku wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Późniejszy termin wprowadzenia składnika majątku do ewidencji uznaje się za jego ujawnienie. Tak wynika z art. 22d ust. 2 updof.
Jeżeli wartość składnika majątku nie przekracza 10.000 zł, można nie wprowadzać go do wspomnianej ewidencji, a wydatek poniesiony na jego nabycie można odnieść bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania (art. 22d ust. 1 updof).
W przypadku gdy wartość początkowa składnika majątku jest równa lub niższa niż 10.000 zł, to składnik ten może być również wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W takim przypadku dopuszczalna jest jego jednorazowa amortyzacja w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym. Ponadto możliwa jest jego amortyzacja według zasad ogólnych określonych w art. 22h-22m updof. Tak wynika z art. 22f ust. 3 updof.
Za wartość początkową środków trwałych, w razie odpłatnego nabycia, uważa się cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 updof, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o VAT, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek ten nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Wydatek poniesiony na zakup dodatkowej gwarancji (zazwyczaj przedłużającej okres podstawowej gwarancji) jest związany z eksploatacją i używaniem telewizora, który nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego. W związku z tym wydatek na przedłużenie gwarancji środka trwałego można zaliczyć bezpośrednio do kosztów podatkowych. Natomiast wartości początkowej środka trwałego nie należy powiększać o ten wydatek bez względu na to, czy wykup przedłużenia gwarancji nastąpił przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też w okresie późniejszym.
W przypadku opisanym w pytaniu wydatek na zakup telewizora o wartości początkowej nieprzekraczającej 10.000 zł może zostać rozliczony w jeden z przedstawionych wcześniej sposobów, w tym odniesiony jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania.
Z kolei wydatek na dodatkową gwarancję, jako koszt niezwiązany z konkretnym przychodem, należy zaliczyć do tzw. kosztów pośrednich. Generalnie koszty pośrednie podlegają potrąceniu w dacie ich poniesienia. Ponieważ jednak wydatek, o którym mowa zazwyczaj dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy, należy pamiętać o ewentualnej konieczności rozliczenia go proporcjonalnie do lat, których wydatek ten dotyczy.
