Art. 7. Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
1) nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
2) nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego - w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Prawo do zasiłku chorobowego może być przyznane pomimo powstania niezdolności do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 7 ustawy zasiłkowej. Przepis ten przewiduje dwa okresy "ochronne" po ustaniu ubezpieczenia chorobowego (w zależności od rodzaju choroby będącej przyczyną niezdolności do pracy), w których powstanie niezdolności do pracy uprawnia do skorzystania z zasiłku chorobowego, tj. odpowiednio 14-dniowy (w przypadku "zwykłej" choroby) i 3-miesięczny (w przypadku choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby). Określa on także minimalny 30-dniowy okres trwania tej niezdolności do pracy. W okresie niezdolności do pracy przypadającej po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie mogą wystąpić przerwy. Zasiłek chorobowy za okres niezdolności do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego wypłaca ZUS.
Pracownik, który był zatrudniony do 31 marca 2024 r., choruje w okresach od 4 do 8 kwietnia 2024 r. (5 dni) i od 11 kwietnia do 10 maja 2024 r. (30 dni). Nie nabył on prawa do zasiłku chorobowego za okres od 4 do 8 kwietnia 2024 r., ponieważ niezdolność do pracy trwała krócej niż 30 dni. Nabył natomiast prawo do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia do 10 maja 2024 r., bowiem niezdolność do pracy trwała nieprzerwanie 30 dni i powstała w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego.
Pracownik był zatrudniony do 29 lutego 2024 r. Po rozwiązaniu umowy o pracę chorował od 1 do 30 marca 2024 r. (30 dni) oraz - po 1 dniu przerwy - od 1 do 30 kwietnia 2024 r. (30 dni). Nabył on prawo do zasiłku chorobowego tylko za okres od 1 do 30 marca 2024 r., natomiast nie przysługuje mu prawo do zasiłku chorobowego za kolejny okres choroby, ponieważ w niezdolności do pracy przypadającej po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego wystąpiła przerwa przypadająca na dzień 31 marca 2024 r. (niezdolność do pracy od 1 kwietnia 2024 r. trwała wprawdzie 30 dni, ale powstała po upływie 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego).
Prawo do zasiłku chorobowego nie przysługuje za okres niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia, pomimo spełnienia warunków wymienionych w art. 7 ustawy zasiłkowej, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 13 ustawy zasiłkowej.
Jeżeli niezdolność do pracy powstała po upływie 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego, ale nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tego ubezpieczenia i trwała nieprzerwanie co najmniej 30 dni, zasiłek chorobowy przysługuje, o ile niezdolność do pracy została spowodowana chorobą zakaźną, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub inną chorobą, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby (zaświadczenie lekarskie zawiera wówczas kod literowy "E").
