Art. 24. 1. Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem ustalonym w myśl art. 36-42 a miesięcznym wynagrodzeniem osiągniętym za pracę w warunkach rehabilitacji zawodowej.
2. Jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem przepracował tylko część miesiąca wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, zasiłek wyrównawczy za ten miesiąc przysługuje w wysokości różnicy między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem ustalonym w myśl art. 36-42, zmniejszonym o jedną trzydziestą część za każdy dzień tej nieobecności, a wynagrodzeniem osiągniętym w tym miesiącu.
Zasiłek wyrównawczy wypłaca się w kwocie stanowiącej różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem wypłaconym za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego, a wynagrodzeniem miesięcznym osiągniętym w warunkach rehabilitacji zawodowej. Należy zwrócić uwagę, że pracownik może otrzymać prawo do zasiłku wyrównawczego bez konieczności wcześniejszego korzystania z zasiłku chorobowego, jak również po okresie niezdolności do pracy z powodu choroby.
Przepisy dotyczące zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego.
Jeżeli prawo do zasiłku wyrównawczego powstało przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku wyrównawczego stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku wyrównawczego ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika, za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego (lub za okres pełnych kalendarzowych miesięcy ubezpieczenia), przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.
W sytuacji gdy w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego, pracownik nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego: wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, natomiast przyjmuje się, po uzupełnieniu, wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.
Uzupełnienie wynagrodzenia polega na przyjęciu do podstawy wymiaru zasiłku wynagrodzenia miesięcznego określonego w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeśli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości. Natomiast jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie miesięczne zmienne, uzupełnione wynagrodzenie miesięczne oblicza się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień. W przypadku gdy pracownik nie osiągnął żadnego wynagrodzenia, kwotę zmiennych składników wynagrodzenia przyjmuje się w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłaconej za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek wyrównawczy.
Jeżeli w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego, pracownik w każdym miesiącu z przyczyn usprawiedliwionych wykonywał pracę przez mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie miesiące po uzupełnieniu.
W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku wyrównawczego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku wyrównawczego, lub w miesiącach kalendarzowych, za które wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku. Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego należnego za okres po tym terminie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do składników wynagrodzenia, których wypłaty zaprzestano na podstawie układu zbiorowego pracy lub przepisów o wynagradzaniu.
Premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy miesięczne, wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku.
Natomiast składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy kwartalne (roczne), które nie są wypłacane za okresy pobierania zasiłków, wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku wyrównawczego w wysokości stanowiącej jedną dwunastą kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały (rok) poprzedzające miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku.
W sytuacji gdy premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia, które nie przysługują za okresy absencji chorobowej, nie zostały wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłku wyrównawczego, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za okres poprzedni.
Pracownik otrzymujący wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości podjął od 3 kwietnia 2024 r. rehabilitację zawodową, wskutek czego jego wynagrodzenie uległo obniżeniu, a on nabył prawo do zasiłku wyrównawczego. Pracownik w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających kwiecień 2024 r. był niezdolny do pracy z powodu choroby od 6 sierpnia do 22 października 2023 r. Kwotę zasiłku wyrównawczego dla pracownika stanowi różnica między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem wypłaconym za okres od kwietnia 2023 r. do marca 2024 r. (z wyłączeniem wynagrodzenia od sierpnia do października 2023 r., w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy) a wynagrodzeniem miesięcznym za kwiecień 2024 r., tj. osiągniętym po podjęciu rehabilitacji zawodowej.
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 39 ustawy zasiłkowej, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, zasiłek wyrównawczy (który jest wypłacany tylko za dni przepracowane) traktuje się na równi z wynagrodzeniem.
