| W sytuacji gdy podatnik dokonał zapłaty za nabyte towary (w ramach transakcji przekraczającej 15.000 zł) poprzez wpłatę gotówki bezpośrednio na rachunek bankowy sprzedawcy, to wydatków na zakup tych towarów nie powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Nie zostały bowiem spełnione wymogi wynikające z art. 22p ust. 1 updof.
|
Z uzasadnienia
"(...) w rozpatrywanym przypadku skarżący zarzucił organowi naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f., poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że nie jest dopuszczalne ujęcie w kosztach podatkowych kwot wynikających z faktur opłaconych z pominięciem rachunku bankowego nabywcy czyli poprzez wpłatę gotówki na rachunek wystawcy faktury.
Organ z kolei wskazał, że tego typu operacja nie może wywołać takich prawnopodatkowych skutków.
Rację w tym sporze przyznać należy organowi. Słusznie zatem organ uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. (...)
Należy więc zgodzić się z organem interpretacyjnym, że zestawienie treści art. 22p ust.1 u.p.d.o.f. i art. 19 u.P.p., prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego.
W ocenie Sądu językowa wykładnia art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f. jest jednoznaczna. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że aby podatnik mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów płatność dotyczącą transakcji, określonej w art. 19 u.p.d.o.p., to musi ona zostać dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego.
Nie można przy tym zgodzić się ze skarżącym, że przepis art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f. należy interpretować w ten sposób, że wystarczy, aby przedsiębiorca, który dokonuje płatności w przypadku transakcji, o których mowa w art. 19 u.p.p., dokonywał płatności (wpłaty) na rachunek bankowy dostawcy (wystawcy faktury) i bez znaczenie jest, czy płatność następuje z pominięciem rachunku bankowego strony dokonującej płatności nabywcy (odbiorcy faktury).
Już bowiem z istoty samej transakcji wynika, że ma ona co najmniej dwie strony. A więc, cała transakcja - zarówno wpłata jak i wypłata - powinna odbywać się za pośrednictwem rachunku bankowego. Wbrew twierdzeniom skarżącego, w art. 22p ust. 1 u.p.d.o.p. nie chodzi tylko o rachunek płatniczy dostawcy, lecz również rachunek płatniczy odbiorcy.
Innymi słowy, aby można było uznać określony wydatek (przekraczający 15.000 zł) za koszt podatkowy płatność za zakupione towary powinna nastąpić również za pośrednictwem rachunku bankowego odbiorcy, tj. zostać przelana z rachunku bankowego odbiorcy na rachunek bankowy dostawcy. Tylko w takim przypadku płatność może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełnione będą pozostałe warunki z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym, zapłata poprzez wpłacenie gotówki na rachunek bankowy dostawcy nie spełnia warunków dokonania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego. Wpłata gotówki na rachunek bankowy kontrahenta nie jest bowiem płatnością bezgotówkową.
Skoro w sytuacji, o której mowa w przedmiotowym pytaniu, skarżący dokonał zapłaty za nabyte towary (w ramach transakcji przekraczającej 15.000 zł) poprzez wpłatę gotówki bezpośrednio na rachunek bankowy sprzedawcy, to wydatków na zakup tych towarów nie powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów".
(wyrok WSA w Lublinie z 27 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Lu 33/24)
