INTERPRETACJE ORGANÓW PODATKOWYCH

"W przedstawionej przez Państwa sytuacji mamy (...) do czynienia ze świadczeniem, którego otrzymanie nie jest wynikiem zaistnienia zdarzenia o charakterze nietypowym lub okazjonalnym, lecz jest związane z wykonywaniem zadań służbowych w miejscu oddelegowania. Zatem, przyjęcie świadczeń oferowanych przez pracodawcę leży w interesie pracownika, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku, jaki musiałby ponieść w celu wykonywania obowiązków służbowych zgodnie z postanowieniami umowy (aneksu), którą zawarł z pracodawcą. Należy więc stwierdzić, że skorzystanie ze świadczenia w postaci zakwaterowania leży również w interesie pracowników, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez nich wydatku, jaki musieliby ponieść w celu samodzielnego zapewnienia sobie zakwaterowania.

Z tych też względów uznać należy, że przyjęcie przez pracownika świadczenia w postaci bezpłatnego zakwaterowania następuje za zgodą pracownika (pracownik samodzielnie decyduje o skorzystaniu z zakwaterowania - nie jest to jego obowiązkiem) oraz przynosi mu wymierną korzyść majątkową. Ponadto nieodpłatne świadczenie nie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy. Tym samym, spełniony jest warunek dobrowolności świadczenia oraz jego udzielenia w interesie pracownika.

W konsekwencji, wartość pokrytych przez Państwo kosztów zakwaterowania stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednakże zauważyć, że ww. przychody mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Przy czym, jak wynika z art. 21 ust. 14 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4.

Podkreślić należy, że zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że przepisy dotyczące ulg i zwolnień podatkowych należy interpretować przy pomocy przede wszystkim reguł wykładni językowej, jako pozwalającej na interpretację normy w taki sposób, aby ustalona w niej ulga/zwolnienie podatkowe miały zastosowanie wyłącznie w sytuacjach w niej przewidzianych. Z brzmienia cytowanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezsprzecznie wynika, że wartość świadczeń w postaci bezpłatnego zakwaterowania, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości nieprzekraczającej 500 zł miesięcznie - z zastrzeżeniem ust. 14.

Ponadto, skoro ustawodawca w katalogu zwolnień zawarł przepis art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zwolnieniem od podatku obejmuje wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, ze wskazanym zastrzeżeniem - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, to - mając na uwadze racjonalność ustawodawcy - niewątpliwie świadczenia takie zalicza do przychodu.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z uzasadnieniem własnego stanowiska, uważają Państwo, że:

Przy podstawowych kosztach uzyskania przychodu (250,00 zł) zamieszkujący poza X (siedziba firmy: X) świadcząc pracę zarówno w X jak i w innych miejscowościach (wynikających z zawartych przez firmę umów czy zleceń) mają prawo do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500,00 zł. Dopiero kwotę nadwyżki, czyli kwotę ponad 500,00 zł miesięcznie należy doliczyć do przychodu pracownika.

Mając na uwadze powyższe, uznaję, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, wartość świadczeń ponoszonych przez Państwa jako pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 14, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości nieprzekraczającej 500 zł miesięcznie.

Dopiero od nadwyżki ponad tę kwotę będą Państwo, jako płatnik, zobowiązani do obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2024 r., nr 0112-KDWL.4011.78.2024.1.WS)

"Jednym z celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży jest - zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - poniesienie wydatków na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Jak wynika z opisu sprawy, rozważa Pan wydatkowanie całego przychodu ze sprzedaży udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość położonym w Polsce- na zakup od byłej partnerki, w ciągu trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi sprzedaż ww. udziału w lokalu mieszkalnym - 50% udziałów w Państwa wspólnym mieszkaniu w Norwegii. W lokalu mieszkalnym położonym w Norwegii realizuje Pan i będzie realizował Pan swoje potrzeby mieszkaniowe, tj. mieszka Pan/będzie Pan mieszkał w tym lokalu mieszkalnym. Ww. lokal mieszkalny służy/będzie służył wyłącznie do Pana celów mieszkalnych.

Wyjaśnić należy, że w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, prawo do zwolnienia ustawodawca uzależnił od istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości/udziału w lokalu mieszkalnym) na terytorium Norwegii, warunek określony w art. 21 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zostanie spełniony, w myśl bowiem art. 25 ust. 1 ww. Konwencji polsko-norweskiej:

Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które prawdopodobnie mogą mieć znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa Umawiających się Państw dotyczącego podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją, Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2 niniejszej Konwencji.

W rozpatrywanej sprawie nie ma przeszkód prawnych, aby przeznaczając cały przychód ze sprzedaży udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość położonym w Polsce, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, na zakup udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym w Norwegii, w którym realizuje Pan i będzie realizował Pan swoje potrzeby mieszkaniowe (mieszka Pan/będzie Pan mieszkał w tym lokalu mieszkalnym), mógł Pan skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim stanie sprawy należy stwierdzić, że planowany zakup udziału w lokalu mieszkalnym położonym w Norwegii zostanie przez Pana dokonany na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 sierpnia 2024 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.501.2024.3.ACZ)

"Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu. Warunkiem niezbędnym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest zatem otrzymanie m.in. odszkodowania, które przyznane zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Zwolnienie nie przysługuje jednak jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpi w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem oraz
• cena jej nabycia będzie o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie jeden z warunków albo niespełniony żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Na podstawie art. 128 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

Wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nabycie przez Pana nieruchomości nastąpiło nieodpłatnie (w drodze spadku), tak więc nie zostanie spełniony jeden z warunków wyłączających zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie zaistnieje sytuacja, w której cena nabycia nieruchomości byłaby o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania (cena nie stanowi elementu nabycia).

W konsekwencji przychód uzyskany przez Pana z tytułu otrzymanego odszkodowania za utracone prawo własności części nieruchomości, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 sierpnia 2024 r., nr 0115-KDIT1.4011.425.2024.2.MK)

"Z przepisów ustawy o fundacji rodzinnej wynika (...), że każdorazowo w przypadku wniesienia mienia do fundacji rodzinnej określa się proporcję. Ta proporcja ma bezpośrednie przełożenie na wysokość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczeń dokonywanych przez fundację na rzecz beneficjentów.

Zasadą jest zatem, że świadczenia otrzymywane od fundacji przez:

• fundatora i jego małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, uprawnionych do otrzymania mienia w związku z rozwiązaniem fundacji rodzinnej;
• a także beneficjenta fundacji z tytułu świadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o fundacji rodzinnej jeżeli beneficjentem jest fundator albo jego małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, rodzeństwo, ojczym i macocha,

podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednakże zakres tego zwolnienia wyznaczony jest stosunkiem wartości składników mienia wniesionego do fundacji rodzinnej przypadającej na tego fundatora lub fundację rodzinną do wartości sumy mienia wniesionego przez wszystkich fundatorów i fundację rodzinną.

Z przepisu art. 21 ust. 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 157, stosuje się do części wskazanych przychodów odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy o fundacji rodzinnej, według stanu na dzień uzyskania przychodu.

Odesłanie do art. 27 ust. 4 ustawy o fundacji rodzinnej zawarte w art. 21 ust. 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć w ten sposób, że proporcja, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy o fundacji rodzinnej, oznacza:

1) w odniesieniu do danego fundatora - proporcję wartości mienia wniesionego do fundacji rodzinnej przez tego fundatora w stosunku do wartości mienia wniesionego do fundacji rodzinnej przez wszystkich fundatorów i fundację rodzinną,

2) w odniesieniu do osoby będącej w stosunku do danego fundatora osobą, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn - proporcję ustaloną dla tego fundatora zgodnie z pkt 1 powyżej,

3) w odniesieniu do osoby będącej osobą, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w stosunku do więcej niż jednego fundatora - sumę proporcji ustalonych zgodnie z pkt 1 powyżej dla wszystkich fundatorów, w stosunku do których ta osoba jest osobą, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe przepisy, podatnik będący fundatorem fundacji rodzinnej i jednocześnie osobą, którą łączy z innym fundatorem tej fundacji relacja, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (małżonek, wstępny, zstępny, pasierb, rodzeństwo, ojczym lub macocha), dla potrzeb zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 157 w związku z ust. 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może sumować proporcję wartości mienia, określoną w art. 27 ust. 4 ustawy o fundacji rodzinnej, wniesionego do fundacji rodzinnej przez siebie oraz przez tego innego fundatora.

Zatem wypłata na Pana rzecz Świadczenia, o którym mowa we wniosku, korzystać będzie w całości ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 157 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 sierpnia 2024 r., nr 0115-KDIT1.4011.464.2024.1.MR)

"Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że uzyskuje Pani dochody z tytułu wynajmu 4 pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób (dochody z agroturystyki). Nabywcami usług są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, przebywające na urlopach czy odpoczywające podczas weekendów, w czasie ferii i wakacji, jak i podmioty delegujące pracowników do pracy (głównie robót budowlanych).

Pani wątpliwości dotyczą tego, czy do dochodów uzyskanych z zakwaterowania pracowników w podróży służbowej (delegacji do robót budowlanych) znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem:

Wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że podatnik uzyskujący dochody z tytułu wynajmu pokoi gościnnych skorzysta z przedmiotowego zwolnienia, jeżeli łącznie spełnione będą następujące warunki:

• najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych;
• budynki, w których pokoje przeznaczone są na wynajem, położone powinny być na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym;
• przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych wyłącznie osobom przebywającym na wypoczynku;
• liczba wynajmowanych pokoi nie może przekroczyć 5.

Należy również podkreślić, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowo-administracyjnym poglądem, przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

Z treści powoływanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, aby zwolnienie przedmiotowe odnosiło się również do podatników uzyskujących dochody z tytułu świadczenia usług wynajmu pokoi gościnnych oraz wyżywienia osób, które są w podróży służbowej.

Wobec powyższego, w stosunku do pracowników będących w podróży służbowej (delegacji do robót budowlanych) pomimo, że wynajmuje im Pani pokoje gościnne w budynku mieszkalnym, który położony jest na terenie wiejskim, w gospodarstwie rolnym, nie został spełniony warunek wynajmowania pokoi osobom przebywającym na wypoczynku, konieczny dla zastosowania omawianego zwolnienia. Osoby te nie przebywają bowiem na wypoczynku w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy. W takich przypadkach pokoje są wynajmowane bowiem osobom będącym w podróży służbowej a nie na wypoczynku, a więc pracownikom firm, które chcą zapewnić swoim pracownikom zamieszkałym poza miejscem świadczenia pracy, jedną z podstawowych potrzeb bytowych, tj. zakwaterowanie. Nie mamy tu zatem do czynienia z przebywaniem pracowników firm na wypoczynku w rozumieniu przepisu przewidującego zwolnienie podatkowe. Pracownicy korzystają bowiem ze świadczonych usług najmu oraz wyżywienia z uwagi na świadczoną przez siebie pracę oraz obowiązki służbowe, a przebywanie w miejscu, w których świadczone są usługi wyżywienia oraz najmu nie zależy od ich woli ale od woli pracodawcy.

Użyte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie »pobyt na wypoczynku« dotyczy wyłącznie pobytów urlopowych, weekendowych itp. Pobyt wypoczynkowy jest pobytem czasowym, akcydentalnym, nie ma charakteru stałego. Zwolnienie nie dotyczy wynajmowania pokoi na stałe, czy też robotnikom sezonowym lub studentom. Nie dotyczy zatem również sytuacji opisanej we wniosku - wynajmu pokoi, który de facto nie jest związany z wypoczynkiem pracowników a z wykonywaną przez nich pracą.

Wbrew Pani twierdzeniom zawartym we wniosku, wypoczynek w znaczeniu tego przepisu nie oznacza »wypoczynku po pracy«.

Wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie »pobyt na wypoczynku« należy odczytywać jako dotyczące osób, których jedynym celem korzystania z pokoi gościnnych jest wypoczynek. Nie mogą być to zatem osoby, które wynajęły pokoje w związku z obowiązkami wynikającymi z pracy, nauki czy też innych niż wypoczynek przyczyn. Błędne jest zatem Pani twierdzenie, że sformułowanie to odnosi się również do pracownika wypoczywającego po wykonaniu obowiązków służbowych w czasie delegacji.

Podsumowując, dochód z tytułu wynajmu pokoi gościnnych w budynku mieszkalnym położonym na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym, w celu zakwaterowania pracowników firm będących w podróży służbowej (delegacji do robót budowlanych) - wobec niespełnienia wszystkich warunków zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy tego przepisu".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2024 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.506.2024.1.KF)

"W myśl art. 21 ust. 1 pkt 153 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- który w roku podatkowym w stosunku do co najmniej czworga dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e i 8, wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, lub sprawował funkcję rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą, a w przypadku pełnoletnich uczących się dzieci - wykonywał ciążący na nim obowiązek alimentacyjny albo sprawował funkcję rodziny zastępczej, z zastrzeżeniem ust. 39 i 44-48.

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan działy specjalne produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzi Pan księgi rachunkowe, a dochód z tego tytułu rozlicza według skali podatkowej. W związku z tym powziął Pan wątpliwość czy może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 153 tej ustawy, tzw. ulgi 4+ w związku z uzyskiwaniem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W powołanym uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 153 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały wyniesione przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, do których to można zastosować zwolnienie wynikające z tego przepisu, tj. tzw. ulga 4+. Katalog przychodów wymieniony w tym przepisie jest katalogiem zamkniętym, a co za tym idzie ze zwolnienia tego mogą korzystać tylko te przychody, które zostały w nim wymienione. To z kolei oznacza, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 153 nie mogą korzystać przychody ze źródeł niewymienionych w tym przepisie, tj. np. z umowy o dzieło, o której mowa w art. 13 pkt 8, z działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4.

W związku z tym, że przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 153 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może Pan skorzystać z tego zwolnienia.

Wskazać bowiem należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Ustawodawca posiada przy tym swobodę w określaniu warunków skorzystania z ulg i zwolnień podatkowych. Nie można jednak w drodze wykładni domniemywać czy uzupełniać przesłanek skorzystania z nich, jeżeli zostały one wyraźnie i jednoznacznie sprecyzowane w przepisach prawnych.

Wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania.

Wobec tego oceniając ciążące na podatniku obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Odnosząc się natomiast do Pana stanowiska, że:

(...) mając na względzie konstrukcję przepisu art. 21 ust. 1 pkt 153 ustawy PIT, gdyby intencją ustawodawcy było wyłączenie z możliwości korzystania z ulgi m.in. dla przychodów osiąganych ze specjalnych działów produkcji rolnej, zastosowane zostało by odwołanie wprost do źródła przychodów, o którym mowa w art. 14 ustawy.

(...) wskazać należy a contrario, że gdyby intencją ustawodawcy było, żeby do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej miało zastosowanie omawiane zwolnienie, to ustawodawca w przepisie tym wymieniłby wprost przychody z tego źródła".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 sierpnia 2024 r., nr 0115-KDIT3.4011.548.2024.1.DP)

"(...) dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ważnym jest otrzymanie świadczeń w związku z odbywaniem podróży oraz aby podróż odbywana była w celu osiągnięcia przychodów i aby wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie »podróży« ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił dwa rodzaje podróży: »podróż służbową« oraz »podróż osoby niebędącej pracownikiem«. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty »podróż służbowa« oraz »podróż osoby niebędącej pracownikiem« będą miały to samo znaczenie.

Należy wskazać, że pojęcie »podróż« zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostało zdefiniowane ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) - podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży. Stąd też przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje zwrotu kosztów za jazdy lokalne, bowiem nie spełniają definicji »podróży«.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że podróżą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dojazd osób należących do składu Rad Nadzorczych na posiedzenia Rady, z miejscowości położonych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba osoby prawnej, jeśli posiedzenia odbywają się w tej miejscowości lub w innej niż siedziba osoby prawnej miejscowości.

Zatem zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodu z tytułu zwrotu kosztów podróży członkom Rady Nadzorczej na posiedzenia tej Rady, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu zdarzenia wynika, że posiadają Państwo ustawowy obowiązek powoływania Rady Nadzorczej (dalej RN) (art. 35 § 1 Prawa spółdzielczego). Na podstawie Państwa Statutu za udział w posiedzeniu Członkowie RN otrzymują wynagrodzenie, a Członkowie RN przyjeżdżający na posiedzenie z innych miejscowości niż Państwa siedziba otrzymują zwrot kosztów podróży z powyższego tytułu, które Państwo pokrywają w związku z dojazdem na posiedzenie organu nadzoru. Podróże Członków Rady Nadzorczej ściśle związane są z posiedzeniami Rady, na których omawiane są Państwa bieżące sprawy, nadzorowana oraz kontrolowana jest praca Zarządu. Państwo jako osoba prawna podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Członkowie RN na posiedzenia dojeżdżają ze swojego miejsca zamieszkania do Państwa siedziby w A. Zwracają Państwo Członkom koszty związane z dojazdem na posiedzenie na podstawie zapisów Państwa Statutu oraz na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku od osób prawnych, nie zaliczają Państwo do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków Członków RN, między innymi kosztów przejazdów, z wyjątkiem ich wynagrodzeń z racji pełnionych funkcji. Państwo jako płatnik naliczają i pobierają zaliczki na podatek dochodowy stosując do dokonanego świadczenia, pomniejszenia o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 i potrącone w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy wskazać należy, że w sytuacji gdy zwracają Państwo koszty poniesione przez Członków Rady Nadzorczej z tytułu przejazdów na posiedzenia Rady Nadzorczej odbywające się poza miejscem (miejscowością) ich zamieszkania, w miejscowości, w której znajduje się Państwa siedziba, stanowią one dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 tej ustawy. Tym samym od kwoty zwracanych przez Państwa kosztów przejazdów, poniesionych przez Członków Rady Nadzorczej, na posiedzenia Rady Nadzorczej, które nie przekraczają limitów wynikających z ww. rozporządzenia nie są Państwo zobowiązani do naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2024 r., nr 0115-KDIT2.4011.330.2024.2.MD)

"(...) w ramach »Polskiego Ładu« wprowadzono przepisy dla osób, które pomimo osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego nadal pozostają aktywne zawodowo i nie pobierają świadczeń emerytalno-rentowych, zwane potocznie »ulgą dla pracujących seniorów«. Ulga ta zapisana została w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uprawnionymi do korzystania z tego przywileju podatkowego są kobiety po ukończeniu 60. roku życia i mężczyźni po ukończeniu 65. roku życia pod warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu uzyskania objętych zwolnieniem przychodów.

Analizowany przepis przewiduje zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów osiągniętych przez te osoby ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 (opodatkowanie według skali podatkowej), art. 30c (tzw. podatek liniowy, w wysokości 19%) albo art. 30ca (opodatkowanie stawką 5%, ulga IP Box) albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zwolnienie to jest limitowane - dotyczy bowiem przychodów w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł.

Aby korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik nie może również otrzymywać, mimo nabycia uprawnienia, świadczeń wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnione z podatku są przychody otrzymane przez podatnika, który mimo nabycia uprawnienia (prawa) do emerytury, tej emerytury nie otrzymuje. Tym samym, warunek »nieotrzymywania emerytury« jako warunek do zastosowania ww. zwolnienia podatkowego powinien być spełniony na moment otrzymania przychodu, tj. na moment wypłaty należności ze stosunku pracy. Jak wynika natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód powstaje w momencie otrzymania środków pieniężnych lub postawienia ich do dyspozycji podatnika.

Z analizy Pana opisu sprawy wynika, że (...) 2023 r. ukończył Pan 65 rok życia. Był Pan zatrudniony na umowę o pracę od (...) 1980 r. do (...) 2023 r. Wniosek o emeryturę złożył Pan (...) 2023 r. Ostatnie wynagrodzenie za miesiąc sierpień 2023 r. wraz z ekwiwalentem za urlop i odprawę emerytalną, od których były odprowadzone składki na ubezpieczenia społeczne i należny podatek do Urzędu Skarbowego, otrzymał Pan 7 września 2023 r. Pierwszą emeryturę otrzymał Pan na konto bankowe 19 września 2023 r. Od (...) 2023 r. podjął Pan ponownie pracę u tego samego pracodawcy, a pierwsze wynagrodzenie z tytułu ponownego zatrudnienia otrzymał Pan (...) 2023 r. Wyjaśnił Pan także, że w 2023 r., oprócz wspomnianej emerytury, nie otrzymywał Pan innych świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 lit. a-g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stwierdzam, że ma Pan możliwość zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do uzyskanych po ukończeniu 65 roku życia przychodów ze stosunku pracy, w tym ostatniego wynagrodzenia wraz z ekwiwalentem za urlop i odprawy emerytalnej, wypłaconych 7 września 2023 r., do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Wypłata ww. świadczeń ze stosunku pracy nastąpiła bowiem przed wypłatą pierwszej emerytury (tj. przed 19 września 2023 r.) ".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 sierpnia 2024 r., nr 0115-KDIT2.4011.360.2024.2.ŁS)

"Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, społecznych inicjatyw mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego, samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej oraz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693), uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi

Zatem, z powyższej regulacji wynika, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Wobec powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Powołana ustawa nie zawiera definicji »zasobów mieszkaniowych« oraz »gospodarki zasobami mieszkaniowymi«. Należy się zatem odwołać do reguł wykładni językowej.

Wskazać należy, że pojęcie »gospodarka« - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie »gospodarki« nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. »Zasób« zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie »mieszkanie« jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak, więc przymiotnik »mieszkaniowy«, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Tym samym z wykładni językowej wynika, że przez pojęcie »zasób mieszkaniowy« należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast »gospodarka zasobami mieszkaniowymi« obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

W konsekwencji przez »zasoby mieszkaniowe«, o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

• dźwigi osobowe i towarowe,
• aparaty do wymiany ciepła,
• kotłownie i hydrofornie wbudowane,
• klatki schodowe,
• strychy, piwnice, komórki,
• balkony, loggie,
• garaże,

2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

• budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych,
• kotłownie i hydrofornie wolno stojące,
• osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.:

• zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,
• rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,
• sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,
• budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,
• budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,
• inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów; nie spełniony bowiem będzie jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia planuje wynająć piwnice. Wynajmującymi będą lokatorzy, którzy będą w nich trzymać swoje rzeczy. Lokale te nie będą mogły być przeznaczone na działalność gospodarczą.

Dochody uzyskane z wynajmu tych piwnic będą przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych (tj. na zarządzanie, utrzymywanie i konserwację zasobów mieszkaniowych spółdzielni).

Zatem, dochód uzyskany z wynajęcia piwnic, które wykorzystywane są na własne potrzeby najemców, należy uznać za dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (pomieszczenie to jako część wspólna budynku mieszkalnego mieści się w pojęciu zasobów mieszkaniowych spółdzielni mieszkaniowej). Jak już bowiem wskazano, zasoby mieszkaniowe to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dochody uzyskane przez Spółdzielnię w związku z wynajmowanymi piwnicami i przeznaczone w całości na utrzymanie zasobów mieszkaniowych Spółdzielni (tj. na zarządzanie, utrzymywanie i konserwację zasobów mieszkaniowych spółdzielni), stanowią dochody osiągnięte z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, podlegające zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 lipca 2024 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.304.2024.4.DK)